Turski general Ozkan Ulutash preuzeo je komandu nad međunarodnim mirovnim snagama na Kosovu. Na ceremoniji održanoj u komandi KFOR-a u Prištini, italijanski general Anđelo Ristuča predao je svoje dužnosti Ulutašu. Događaju su prisustvovali i komandant Združenih snaga NATO-a u Napulju Stjuart Mank, visoki zvaničnici Kosova i predstavnici međunarodne zajednice na Kosovu. Promjena komande NATO misije na Kosovu dolazi u trenutku kada su tenzije značajno porasle nakon ubistva kosovskog policajca Afrima Bunjaku u napadu naoružane grupe lokalnih Srba u selu Banjska u opštini Zubin Potok na sjeveru Kosovo.
Turska je na drugom mjestu među 27 zemalja koje imaju svoje vojnike u KFOR-u. Misija KFOR-a na Kosovu pokrenuta je 12. juna 1999. godine Rezolucijom 1244 Savjeta bezbjednosti UN, a u njoj učestvuje oko 4.500 vojnih lica iz 27 zemalja, uključujući 21 državu članicu NATO-a i 6 zemalja koje nisu članice Alijanse. Italija je 10. oktobra prošle godine preuzela komandu nad KFOR-om od Mađarske, a sada je ta uloga prešla na Tursku. Ministarstvo odbrane Turske saopštilo je da je KFOR jedna od najvažnijih misija za održavanje mira i stabilnosti na Balkanu. I sama Turska je uključena u ovu misiju od njenog početka. Uz dodatne operativne snage, to je jedna od okosnica ove misije. Turska ima jake kulturne i istorijske veze u regionu i smatra da je misija KFOR-a veoma neophodna s obzirom na njenu ključnu ulogu u očuvanju mira. Ankara je najavila nastavak podrške mandatu misije.
Treba imati na umu da je maksimalni broj KFOR-a dostigao 50.000 vojnika. Grupa KFOR-a se u početku sastojala od četiri multinacionalne brigade, od kojih je svaka imala svoj sektor odgovornosti. Ove snage su 2005. godine transformisane u pet operativnih pravaca. Do septembra 2012. broj grupe je smanjen na 5.000 vojnika i oficira.
U septembru 1999. godine, ruski mirovnjaci su bili uključeni u najkrvaviji incident od početka djelovanja KFOR-a, ubivši trojicu Srba koji su otvorili vatru na njih. 2003. godine ruski kontingent (650 vojnika) je povučen sa Kosova. Glavni razlozi za povlačenje ruskih trupa bili su, kako navodi zvanična Moskva, nedostatak stvarnih interesa na Balkanu i finansijske poteškoće. Međutim, nakon drugog reizbora Vladimira Putina na mjesto predsjednika Ruske Federacije 2004. i rasta svjetskih cijena energenata, čija prodaja značajno nadopunjuje budžet Ruske Federacije, Moskva naglo mijenja svoj kurs i počinje politika intervencije u unutrašnje stvari susjednih zemalja i država iz bivšeg SSSR-a i ponovo je aktivna na Zapadnom Balkanu kako bi ojačala svoje prisustvo u poslovima zemalja regiona. Kremlj se kladi na snage spremne da ponovo pokrenu rat u regionu, pa se radikalne grupe i šovinističke organizacije u Srbiji okreću sistematskom finansiranju iz Moskve. Nije isključena ni umješanost Rusije u poslednju krvavu provokaciju na sjeveru Kosova. Rješavanje sukoba velikih razmjera na Zapadnom Balkanu u potpunosti odgovara njihovim namjerama da destabilizuju situaciju u regionu, što je, zahvaljujući djelovanju KFOR-a i policijske misije EU, ipak moguće izbjeći.
Akcije Hamasa bile su ciljanije i masovnije od terorista u Banjskoj, a svuda, i na Kosovu i u Izraelu, oseća se provokativni rukopis ruskih specijalnih službi koje lokalno stanovništvo uvlače u široki oružani sukob. U Izraelu je bilo moguće izvesti kolosalnu provokaciju zahvaljujući većem unutrašnjem palestinsko-izraelskom neprijateljstvu i prisustvu velike terorističke grupe spremne na svaku avanturističku akciju. Obim provokacije u Banjskoj je neuporedivo manji, ali se ne može isključiti da će Moskva ponovo pokušati da pokrene oružani sukob prilično visokog intenziteta na Kosovu. Ali na Kosovu su stacionirane NATO trupe i policija EU, što je ozbiljna prepreka Kremlju da odigra krvavi scenario. KFOR stoji na oprezu u interesu mira i stabilnosti i značajan je faktor u obezbjeđivanju bezbjednosti na Kosovu u cjelini, tačnije na njegovom sjeveru. Pojedine političke snage u Beogradu shvatile su besmislenost oružane intervencije Srbije u poslovima na sjeveru Kosova, pa se traže da će bezbjednosne funkcije na ovoj teritoriji biti prebačene sa lokalne policije na KFOR, očigledno kao prihvatljivije za smireno ponašanje lokalnih Srba. Ali Brisel i Vašington dobro razumjeju da je reč o bezbjednosnoj izolaciji sjevera od cjelog Kosova, što se može smatrati korakom ka odvojenom postojanju bez organizacionog i političkog upravljanja sa strane Prištine. Stoga je rukovodstvo KFOR-a više puta isticalo da pruža pomoć u održavanju bezbjednosti kosovskim strukturama za sprovođenje zakona bez namjere da ih smjeni. KFOR ostaje simbol mira i bezbjednosti na Kosovu.
